تاریخچه و فلسفه جودو

 تاریخچه جودو از زندگی مؤسس آن جدایی ناپذیر است. پایه گذار این هنر رزمی اصیل، استاد جیگورو کانو بنیانگذار سیستم مدرن تربیت بدنی مدارس و دانشگاه های ژاپن در اواخر قرن نوزدهم، دانشمند فرهیخته و متخصص در چندین مکتب قدرتمند و پیشروی جوجوتسو از جمله کیتوریو و تنجین شین یوریو بود.

استاد کانو نخستین فرد آسیایی بود که به عضویت کمیته بین‌المللی المپیک درآمد. جیگورو کانو در یک خانواده قدیمی و ثروتمند، با سابقه طولانی در تولید و فروش ساکه در ناحیه میکاگه واقع در منطقه هیگاشی نادا در شهر کوبه زاده شد. پدر استاد، جیروساکو مارِشیبا کانو، پسرخوانده کاهن اعظم معبد شینتویی هیوشی بود که کسب و کار موروثی خانواده را انتخاب نکرد و در مقام یک روحانی ارشد شینتو زندگی خودش را وقف امور مذهبی و آموزشی کرد. او باور عمیقی به ارزش تحصیل و نیروی تعلیم و تربیت داشت و از ابتدا پسر سوم خود، جیگورو را برای کسب علم و معرفت به دست اساتید بزرگی چون چوکوئون یاماموتو و شوستسو آکیتا سپرد. استاد در سن نه سالگی مادر خود، بانو ساداکو کانو را از دست داد و همان سال پدر، خانواده را به توکیو منتقل کرد. کانوی جوان در مدارس خصوصی ثبت نام کرد و از ابتدا معلم خصوصی زبان انگلیسی داشت. در سال ۱۸۷۴ برای پیشرفت در مهارتهای زبان انگلیسی و آلمانی به مدرسه‌ ای تحت مدیریت اروپایی ها فرستاده شد. در آن زمان استاد کانو تنها ۱۴۷ سانتیمتر قد و ۴۱ کیلو وزن داشت. روزی بایسی ناکای، یکی از دوستان خانواده که پیشتر عضو محافظین شوگون نیز بود، درباره جوجوتسو به عنوان بهترین شکل تمرین بدنی صحبت می کرد. پس از آن برخی از فنون جوجوتسو را برای کانوی جوان اجرا کرد و به او نشان داد که با هنر چیرگی بر نیرو ها و درک لطافت و ظرافت فنون قدیمی جوجوتسو چگونه یک شخص کوچک اندام نیز می‌ تواند بر حریفی تنومند و بلندقد پیروز شود. با وجود مخالفت ناکای و حتی پدر مبنی بر خطرناک و از مد افتاده بودن نبرد تن به تن سامورایی، کانو عزم کرد که هنر را بیاموزد.